Non canta na Chá Ninguén, por iso meu carro canta, canta o seu eixe tan ben”…
“Aínda que as nosas palabras sexan distintas e ti negro i eu branco e sendo semellantes as feridas coma un irmán che falo”…
Hoxe teño un día de recordos, de poesía feita co sentir da nosa xente, do noso pobo e musicalizada por Fuxan os Ventos e agora pola Quenlla (onde Mini é LA VOZ).
Comézase a falar da emigración, como fai moito tempo que xa non se falaba, iso que os xornais decátanse case sempre tarde, e cando falan de porcentaxes..onde eles van!!.
Teño na miña memoria un recordo, o poema de Marica do Campo que me late forte nos xeonllos e no corazón e que deixo aquí, para quen non estea esgotado de sensibilidade e poida escoitala sen chorar, coa desesperanza que a min me transmite.
