Pretty Woman

Onte emíteuse na Tv1 a película Prety Woman, por enésima ou máis veces. Segue a batir récords de audiencia(sobre todo entre as mulleres). É curioso. Nos tempos nos que o discurso diario é ser amigos, sen complicacións,independientes, sen futuros compartidos arrasa unha película na que un home increiblemente millonario, guapo, acertado e con maneiras rescata da rúa a unha prostituta. Namóranse, quedan xuntiños e bicándose nunhas escaleiras, despois de vencer él (por amor) o medo as alturas. Fascinante e pouco enriquecedor. Non hai guión, nin fotografía nin siquera unhos bons actores , soamente o argumento , que move o subconsciente. Os americanos teñen un don que é de facernos creer nos contos de princesas atoalladas. Quizais podamos cavilar un pouco nesto porque ou decimos o que non pensamos ou pensamos cousas diferentes as que damos a ver. En calquer caso algo non cadra. ¿ Hipócritas? ¿farsantes? ¿inmolámonos? ¿despotricamos sen escoitarnos?. Eu que pensaba que as mulleres xa case estaban liberadas!