No balo da Chousa,
lendo a Corín Tellado
abrigándome do descoñecido
sentía que a loucura era estar en silencio.
(Que non impasible)
Cando foi apresado o vagalume
fiquei estéril entre as pólas, sen luz.
Aquel asubío constante
in-presente, in-tanxible lóstrego
limpaba os arroullos e as sementes
dos noxentos e calados rostros
do desértico illamento.
No novío facía frío
acochábame en min.
O asubío era a miña constante fortaleza.
Aire acaneando o bambán invisible
da miña inconsciencia.
Soñaba con estar sempre dobre no día
e non ter ocos valeiros no chan.
lunes, 9 de mayo de 2011
lunes, 2 de mayo de 2011
Contoumo ela..
Celo: Excitación sexual de certos animais no período propicio para aparearse.
Vai casar con un dominicano, coñeceuno por internet, nesa ventaniña aberta ó mundo, con cam e efectos secundarios activos chegaron a un acordo, de quererse para toda-a-vida.
Puxen palabras escritas ás súas vivencias, despois de un tempo chateando tiña o corpo excitado e a mente pensativa nun só desexo, fundirse con el cruzando os mares e os contratempos.
"Sen entender o que probablemente era un celo permanente, paso a noite contando cada minuto, cada hora. Incapaz de revelarme nin revelar. Incapaz de abrazar, de pedir caricias que aplaquen o meu corpo imperfecto nas formas. Só espero a palabra, a palabra que me fai perder a razón e transpórtame a sensacións que non recoñezo. Non admito o desacougo. Non o entendo como tal. Nesta noite longa, busquei acougarme sen conseguir un ápize de sensualidade, si sexualidade que por imperfecta e necesaria antollábaseme irreverente, trasnoitada. Ao día seguinte, co meu corpo en chamas, busco outras palabras que me acougen, finxo un desexo non real, excito coa palabra a outros que se excitan co corpo e sen entender nada follan á sombra de desexos impulsivos sen recoñecer a miña xenerosidade. No meu celo intento ver cousas que non son verdade. Intengo suprimir na miña fantasía a pulcritude das súas palabras, as súas mans que coñecen o meu corpo sen habelo tocado, desprendéndome do meu eu para sempre. Sei que non voltarei a ser a mesma, cando choro é por verme distinta a un tempo antes, creéndome perdida , avergoñada na miña propia necesidade".
Descoñezo si triunfará o desexo (entendo como tal o amor que sinten), xa colleu avión e papeis para voltar acompañada dun home do que nada sabe pero que a posúe.
Vai casar con un dominicano, coñeceuno por internet, nesa ventaniña aberta ó mundo, con cam e efectos secundarios activos chegaron a un acordo, de quererse para toda-a-vida.
Puxen palabras escritas ás súas vivencias, despois de un tempo chateando tiña o corpo excitado e a mente pensativa nun só desexo, fundirse con el cruzando os mares e os contratempos.
"Sen entender o que probablemente era un celo permanente, paso a noite contando cada minuto, cada hora. Incapaz de revelarme nin revelar. Incapaz de abrazar, de pedir caricias que aplaquen o meu corpo imperfecto nas formas. Só espero a palabra, a palabra que me fai perder a razón e transpórtame a sensacións que non recoñezo. Non admito o desacougo. Non o entendo como tal. Nesta noite longa, busquei acougarme sen conseguir un ápize de sensualidade, si sexualidade que por imperfecta e necesaria antollábaseme irreverente, trasnoitada. Ao día seguinte, co meu corpo en chamas, busco outras palabras que me acougen, finxo un desexo non real, excito coa palabra a outros que se excitan co corpo e sen entender nada follan á sombra de desexos impulsivos sen recoñecer a miña xenerosidade. No meu celo intento ver cousas que non son verdade. Intengo suprimir na miña fantasía a pulcritude das súas palabras, as súas mans que coñecen o meu corpo sen habelo tocado, desprendéndome do meu eu para sempre. Sei que non voltarei a ser a mesma, cando choro é por verme distinta a un tempo antes, creéndome perdida , avergoñada na miña propia necesidade".
Descoñezo si triunfará o desexo (entendo como tal o amor que sinten), xa colleu avión e papeis para voltar acompañada dun home do que nada sabe pero que a posúe.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)