Contoumo ela..

Celo: Excitación sexual de certos animais no período propicio para aparearse.
Vai casar con un dominicano, coñeceuno por internet, nesa ventaniña aberta ó mundo, con cam e efectos secundarios activos chegaron a un acordo, de quererse para toda-a-vida.
Puxen palabras escritas ás súas vivencias, despois de un tempo chateando tiña o corpo excitado e a mente pensativa nun só desexo, fundirse con el cruzando os mares e os contratempos.

"Sen entender o que probablemente era un celo permanente, paso a noite contando cada minuto, cada hora. Incapaz de revelarme nin revelar. Incapaz de abrazar, de pedir caricias que aplaquen o meu corpo imperfecto nas formas. Só espero a palabra, a palabra que me fai perder a razón e transpórtame a sensacións que non recoñezo. Non admito o desacougo. Non o entendo como tal. Nesta noite longa, busquei acougarme sen conseguir un ápize de sensualidade, si sexualidade que por imperfecta e necesaria antollábaseme irreverente, trasnoitada. Ao día seguinte, co meu corpo en chamas, busco outras palabras que me acougen, finxo un desexo non real, excito coa palabra a outros que se excitan co corpo e sen entender nada follan á sombra de desexos impulsivos sen recoñecer a miña xenerosidade. No meu celo intento ver cousas que non son verdade. Intengo suprimir na miña fantasía a pulcritude das súas palabras, as súas mans que coñecen o meu corpo sen habelo tocado, desprendéndome do meu eu para sempre. Sei que non voltarei a ser a mesma, cando choro é por verme distinta a un tempo antes, creéndome perdida , avergoñada na miña propia necesidade".

Descoñezo si triunfará o desexo (entendo como tal o amor que sinten), xa colleu avión e papeis para voltar acompañada dun home do que nada sabe pero que  a posúe.