viernes, 10 de febrero de 2012

A dereita ( vestimenta dramática)

É verdade que temos que seguir a crer na xustiza, non nos queda outra, despois de borrarnos a memoria, de aceptar "agasallos de mafias", de blanquear, de decepcionar ....a dereita sabe o que quere e como conseguir calarnos . Segue a haber poesía nos dereitos humanos e temos conciencia de cidadáns solidarios, pacíficos con soltura suficiente para pechar os ollos ante tales atropelos. Entre "teño a lingua rota de tanto gardar silencios" "sentada no tellado onde non espero a ninguén" quédome con " "a vida é algo que hai que morder, cada boca ten un sabor, os osos non os tapa a pel..por iso digo que non,non,non.
Aprobo cada frase, participio e forma desta carta do Xuíz Garzón e aborrezo o sorriso triunfador dun home sen principios.

NOTA DE BALTASAR GARZÓN REAL ANTE LA SENTENCIA DE LA SALA 2 DEL TRIBUNAL SUPREMO EN LA CAUSA SEGUIDA CONTRA EL MISMO


Rechazo frontalmente la sentencia que me ha sido notificada en el día de hoy.
Lo hago por entender que no se ajusta a derecho, que me condena de forma injusta y predeterminada.
He trabajado contra el terrorismo, el narcotráfico, los crímenes contra la humanidad y la corrupción. Lo he hecho con la ley en la mano y en unión de fiscales, jueces y policía. En este trabajo, siempre he cumplido con rigor las normas, he defendido los derechos de los justiciables y de las víctimas en situaciones muy adversas.
Ahora y a lo largo de este procedimiento, mis derechos han sido sistemáticamente violentados, mis peticiones de defensa desatendidas, el juicio oral una excusa, cuyo contenido ha sido utilizado sólo contra mí, prescindiendo de los elementos favorables que me beneficiaban, para, con ello, poder dar forma a una sentencia que ya estaba anunciada desde hace meses.
Mi actuación en el denominado caso Gürtel, se ajustó a la ley y en su desarrollo, tomé todas las medidas para garantizar el derecho de defensa y la investigación de delitos muy graves relacionados con la corrupción, partiendo de los contundentes indicios y para evitar la continuidad delictiva de blanqueo de dinero de los jefes mafiosos que utilizaban, como ya lo habían hecho antes, a los abogados designados.
Se me ha impedido aportar las pruebas que lo demostraban y se ha prescindido de la implicación y participación de abogados en la trama.
La afirmación que se contiene en la sentencia para justificar el supuesto dolo de que “la inclusión de la cláusula previniendo el derecho de defensa dejando a un lado su efectividad, revela que sabía que su resolución afectaba a este derecho” es una aberración que contradice todo el sentido de la misma y se utiliza para eliminar la base de mi absolución. La sentencia no dice en ningún momento cual es el daño producido en el derecho de defensa y no lo dice sencillamente porque no existe. Lo inventa. Asimismo falta a la verdad cuando se dice que no se ejecutó la medida de salvaguardar dicho derecho, cuando personalmente me cuide de garantizarlo y así lo avalan las pruebas practicadas e ignoradas por el tribunal.
Esta sentencia, sin razón jurídica para ello ni pruebas que la sustenten, elimina toda posibilidad para investigar la corrupción y sus delitos asociados abriendo espacios de impunidad y contribuye gravemente, en el afán de acabar con un concreto juez, a laminar la independencia de los jueces en España.
Acudiré a las vías legales que correspondan para combatir esta sentencia y ejerceré todas las acciones que sean pertinentes para tratar de paliar el perjuicio irreparable que los autores de esta sentencia han cometido.
Madrid a 9 de febrero de 2012

6 comentarios:

Antonio dijo...

Ó chorar de un corrupto (ex-político) que se atopou coa chincheta do seu propio zoco. Mala comida. Chora, chora..que podenche dar unha roupa de augas. Todo porquiño ten o seu San Martiño. En canto o que sonríe dende a "súa" inocencia, desta vez salvouse, ..non sigas xogando con lume. Maribel, véseche ó plumeiro, ser imparcial non é malo. Bicos xustos ( de xusticia, non de cantidade)

Paz Zeltia dijo...

bueno, eu tampouco son imparcial, non teño porque selo.

tampouco teño as probas para saber se prevaricou ou non, pero desconfío cando se quita do medio a alguén que loita contra cousas que ningún antes se atrevera a facer.

por outro lado gustaríame pensar que os poderosos non se van de rositas, pero iso parece que non sempre é asi...

Maribel-bel dijo...

Antonio, nesta vida e en cada conflito político, económico, social ou sen conflito NINGUÉN É IMPARCIAL, corre sangue polas veas e os anos vainos definindo e conformando o que somos. Lemos a prensa ata no periódico que eliximos e todos son periodistas os que dan a información. Tamén bicos, tamén xustos.

Anónimo dijo...

É un síntoma da falsa democracia que temos. Os corruptos libres e o xuíz destituído. Xa dicían antigamente os paisanos "Deus nos libre da xustiza" en clara referencia as cacicadas e a xusticia o servizo permanente dos caciques.
Saúdos

A nena do paraugas dijo...

A verdade, non sei que pensar. De tanto meter os dedos nos ollos da xustiza, semella que cegou de todo.

matrioska_verde dijo...

A mín paréceme ben que se che vexa o plumeiro que para eso é o teu blog e escribes o que che place, faltaría máis, digo eu.

e ademaís ás veces hai que inclinar a balanza, non se pode estar bailando sempre no medio por aquelo de quedar ben.

opino o mismiño que Zeltia así que non me vou repetir... a mín, paréceme moito máis corrupto o do sorriso (pero podería citar moitos outros) que o xuiz, porque é así como o sinto.

non se pode xulgar a vida de unha persoa só por un feito, ¿e todo o bó que fixo?, ¿onde queda?...

¡que despropósito!

bqñs,