miércoles, 23 de septiembre de 2009

CANCION DE CHEL

Get this widget |Track details |eSnips Social DNA


Ás veces, só ás veces...os poemas necesitan ser recitados, sen voz vólvense miudiños,esquencidos, sen esquinas.

9 comentarios:

ybris dijo...

Y así, crecido, presente y con bordes nítidos, el poema se agiganta en la belleza.

Una preciosidad.

Gracias.

Miguel Ángel Yusta. dijo...

El poema cabalga suavemente en tu voz de terciopelo...Las palabras se deslizan y los versos acarician los oídos con esa claridad de lo bello. Crece el poema y crece la poeta en cada verso hasta llegar a ese final intenso, "sen esquinas"...
Un millón de besos, poeta.

Anónimo dijo...

Hai tenrura, e sensibilidade nas tuas verbas, nos teus sentimentos, hai recunchos amorosos e sen esquinas. ¡Cantos desexos xurden cando penetra no cerebro cada sílaba, cada verso! Poetisa, é un pracer saber e sentir que mentras TI estés eiquí, nos inda palpitamos.
Un bico xeográfico
M. Mario

Chel dijo...

Me ha gustado mucho; sinceramente, me parece una preciosidad. Fíjate como es la vida que estos días andaba yo escribiendo la partitura de esa canción y tocándola en la flauta travesera. Es una canción que me encanta.

Un beso con el agradecimiento que te mereces. Un abrazo fuerte.

Chel.-

Chel dijo...

Me ha sorprendido que le hayas puesto de fondo a la Canción de Chel la misma canción celta que yo ando transcribiendo y tocando en la flauta. Tu sexto sentido es un arcoiris que va de la letra a la música.
Tienes alma de canción, Beluchi.

Con doble Gratitud: Chel.-

Brétema dijo...

En primeiro lugar, grazas pola túa visita ao noso Blog e grazas tamén pola túa lóxica opinión. Do mesmo xeito que ti, consideramos o galego, a nosa lingua, como un elemento de identidade que nos define. Como ben apuntas, o galego como vehículo de expresión, é doce, con gran sonoridad e máxico.
Tamén escribimos en galego, na nosa lingua materna, non renunciamos ás nosas orixes e sabemos quen somos e de onde vimos. Seguramente como xa comprobarías, o noso blog e o Grupo Brétema son de carácter grupal (confórmano máis de corenta persoas). Cada unha escribe segundo créao conveniente, en galego ou castelán, posto que temos integrantes que non son galegos. Así mesmo e como o blog non soamente circunscríbese ao noso grupo, colaboran no mesmo (enviándonos os seus traballos) xentes doutras zonas de España e do mundo. Poderiamos dicir que somos un blog bilingüe, multicultural e universal.

Ás veces, só ás veces,
gatean as palabras
polas paredes da alma.
E brotan as lembranzas?
E aletean os silencios.

Agrádanos o teu blog e a forma doce, poética e expresiva con que as palabras xúntanse e crean o poema.
PD: Se che interesa e sen animo de molestar, invitámosche a participar no noso blog colaborando con algunha das túas fermosas poesías.
Un saúdo, Grupo Brétema.

Raposo dijo...

Entro nesta xeografía aberta e atopo un bo feixe de versos, fermosos, doces e que aloumiñan as fibras sensibles da alma.
Apertas e noraboa.

Paz Zeltia dijo...

vaia agasallo, nesta dia claro, un ano despois de deixalo tí no blog.
o poema, a música, tí ofrecéndoo.

gustoume moito atopar isto.

Xan dijo...

Fermoso poema e fermosa voz que endulza como mel.
Saúdos